alertcolumn 5: Groentje in columncolumnland

(een verzoeknummer met gratis borstplaatje)

Zijn deze schrijfsels van mij nou columns of artikelen? Dat vroegen enkele lezers zich ook af. Ik heb het nog eens even opgezocht in het woordenboek. Daarin staat wat een column is: “een geregeld verschijnende gesigneerde bijdrage in een dagblad of tijdschrift, waarvan de schrijver een grote vrijheid heeft in keuze en behandeling van zijn onderwerpen”.

Als we aannemen dat dit ook geldt voor een bijdrage op een website, dan mag je mijn bijdragen dus rustig columns noemen, ook al zijn de columns van mij vaak ietsje langer dan die van de meeste andere columnisten. Sterker nog: het woordenboek geeft mij wat de lengte betreft volkomen de vrije hand. Dank heren Kramer en van Dale voor deze vrijheid van meningsuiting. Nu ik dus kennelijk columnist geworden ben kijk ik eerst eens om me heen wie er zo al nog meer dit vreemde vak beoefenen. Wie zijn mijn collega-columnisten, wat doen zij en wat willen zij? In gerenommeerde en meer of minder gewaardeerde bladen, periodieken of tijdschriften – en met name ook in de antroposofische clubblaadjes – kun je soms wonderbaarlijke weinigzeggende babbelverhaaltjes aantreffen.
Trouwens, ook de rest van de inhoud van deze potentiële cultuurveranderende media is qua spiritueel gehalte vaak erg verwaterd. De wijn is veranderd in water in plaats van andersom. Na het lezen denk ik dan meestal: waar ging dit nou helemaal over, wat was het nut hiervan, ben ik er wijzer van geworden? Of was het vooral bedoeld om mij ergens halverwege een meewarige glimlach te ontlokken in deze zo barre ahrimanische tijden?
Veel columns zijn vaak weinig diepgaand, mogelijk doordat ze veel te kort zijn en daardoor niet tot de essentie komen. Vandaar dat ik niet persé zo kort wil zijn…
Overigens doe ik wel mijn best: de eerste column bestond uit 2465 woorden, de tweede uit 2362, de drie laatste uit 2200 of minder, dus wie weet waar we nog eens uitkomen…

Als ik zo om me heen kijk is er veel aan de hand in columncolumnland…

verrassend kritikus bij de Telegraaf

Wonderwel heeft de rechtse Telegraaf – die zich zo openlijk voor de VVD (en soms zelfs ook voor de PVV) uitspreekt – vaak een verrassend kritische column van de hand van professor Dr. Bob Smalhout.
Hoewel deze vaste columnist vaak last van islamofobie lijkt te hebben en ook veel van jagen, militarisme en discipline houdt, heeft hij ook vaak het hart op de goede plaats en zegt dan ook rake dingen. Zo beschreef hij onlangs – op 12 september j.l. – hoe vroegere nazi’s destijds aan de wieg stonden van de Europese Unie.
Jaren geleden schreef hij ook ooit eens een column waar hij de onlangs overleden Driebergse arts Tonny Bakhoven verdedigde. Dr. Bakhoven dreigde destijds namelijk uit haar artsenambt gezet te worden omdat zij bewust geen gebruik wilde maken van een computer. Zij vond het directe persoonlijke contact met de patiënt belangrijker dan tijdens een consult alsmaar te moeten staren op een beeldscherm. Zij vond dat ook niet zo nodig omdat ze een uitstekende cartotheek met gegevens over al haar patiënten bijhield. Professor Smalhout verdedigde haar tegenover wat hij noemde: de ‘medische maffia’ en ‘het Kremlin van de medische wereld’….
Nou beveel ik U niet aan om regelmatig de Telegraaf te lezen, want die is niet alleen de grootste krant van Nederland maar met stip ook het meest manipulatieve, suggestieve en ongenuanceerde dagblad dat o zo graag inspeelt op onze gevoelens en emoties: lekker veel misdaden, sensaties, griezelverhalen en smartlappen…. aangedikt, sterk gekruid en lekker opgediend.

groot-inquisiteur bij NRC

In tegenstelling tot de enigszins kritische opstelling van genoemde Telegraaf-columnist tegenover de gevestigde medische wereld laat de NRC, die toch in haar berichtgeving vaak iets linkser en genuanceerder heet te zijn dan de Telegraaf, in de persoon van Piet Borst een heel ander geluid horen…
Deze columnist is een prominent lid van de Vereniging tegen de kwakzalverij, die de vloer aanveegt met alles wat niet strikt binnen de nauwe grenzen van de materialistisch medische wetenschap valt. En dat doet hij uiterst laatdunkend, hautain en volslagen ongenuanceerd. Dat kunnen we bijvoorbeeld aflezen aan zijn column in de NRC van 29/30 sept. j.l. die als titel draagt Bedenkelijke Bankzaken (alleen te lezen met abonnement NRC).
Voorbeelden van zijn bekrompen stellingnames zijn bijvoorbeeld ‘oud is onzin’ (waarmee hij in één klap de hele medische wetenschap uit het verleden volledig van de tafel veegt), of wat te denken van: ‘de natuur zit vol smeerkezerij’ (waarmee hij alle kruidenmiddelen naar de prullenmand verwijst), maar helemaal bont maakt hij het met ‘alternatief is nep’ (waarmee hij alle alternatieve geneesmethodes op één hoop gooit om ze te verketteren).
Hij maakt de indruk dat hij het liefst alle alternatievelingen op de brandstapel zou willen zetten of vierendelen, of op zijn minst aan de schandpaal zou willen nagelen… Maar de wijze van redeneren van deze groot-inquisiteur van de medische maffia in de genoemde column is zo krom als een banaan. Kijk maar eens naar de ‘lijn’ van zijn betoog: ergens aan het begin staat de zin: ‘de acupunctuur met zijn malle meridianen werkt niet bij serieuze kwalen’. Deze stelling wordt niet verder toegelicht en dus kunnen we hem gevoeglijk bij het oud vuil zetten. Dan gaat hij verder over Chinese kruiden. Ergens in een of ander Chinees kruidenmengsel blijkt een stof gevonden te zijn (aristolochiazuur) die carcinogeen is en de nieren aantast. Hiermee heeft Borst blijkbaar een stok gevonden om alle honden mee te slaan, want hieruit concludeert hij: “de natuur is vol smeerkezerij”, oftewel alle kruidenmiddelen zijn DUS verderfelijk… Vervolgens gaat hij zelfs zover te beweren dat fatale virusziekten als hepatitis of hiv verspreid worden door ‘klunzige acupuncturisten met onvoldoende gesteriliseerde acupunctuurnaalden’, terwijl uit gedegen onderzoek (zie bijvoorbeeld het boek van Viera Scheibner over Vaccinaties) al lang duidelijk is geworden dat deze ziektes alleen voorkomen in gebieden waar grootschalige vaccinatiecampagnes van polio zijn uitgevoerd door de WHO, die zichzelf: ‘wereldgezondheidsraad’ durft te noemen…
Borst gaat überhaupt voorbij aan het feit dat zijn ‘reguliere’ medische wereld met haar agressieve medicijnen hard op weg is om doodsoorzaak nr. één te worden…! ‘Gewone medicijnen’ , voorgeschreven door een reguliere allopathische arts, blijken veel gevaarlijker te zijn dan de veel onschuldigere kruiden-mengsels. Want volgens het dogmatische orthodoxe geloof van Piet Borst werken deze kruidenmiddelen niet, kunnen ze per definitie niet werken, maar hebben ze hooguit een placebo-werking.
Maar, beste Piet, dat is nu juist zo’n interessant verschijnsel: kennelijk is de mens met zijn geest en zijn denkkracht in staat zijn lichaam te laten genezen als hij denkt dat een middel werkt. Een placebo-effect betekent de overwinning van de geest op de materie. Misschien dat er in datzelfde gebied van geest die de materie beïnvloedt wel veel meer op deze wijze zou kunnen werken, meer dan deze brave Borst zich ooit zou kunnen voorstellen…: homeopathische verdunningen waar de stof uit is verdwenen, maar de spirituele werking des te sterker is geworden. Want wie zo redeneert en volkomen dogmatisch en ongenuanceerd stelling neemt en niet openstaat voor het wonder heeft een plaat voor zijn kop of een plaat rond zijn borst, een borstplaat, die hem afsluit voor de werking van het spirituele, van liefde, licht en leven.
Jammer dat een over het algemeen zo genuanceerde en goed geïnformeerde krant als de NRC een platform biedt voor zo’n dubieuze vereniging als die tegen de kwakzalverij en voor dit soort krom-redenerende columnisten. Tragisch dat een op zich weldenkend en intelligent mens zo kortzichtig en narrow-minded kan worden door zo’n beperkte eenzijdige materialistische wetenschapsopvatting.
Ook Borsts antroposofenhaat neemt langzamerhand dwangmatige en neurotische vormen aan. In genoemde column (Bedenkelijke bankzaken) richt hij zijn giftige pijlen namelijk ook nog op de Triodosbank omdat die ergens op de wereld (in Kenia en Indonesië) meebetaalt aan acupunctuurklinieken… Om daarover te vallen en een speciale poedelprijs uit te gaan reiken is in deze tijd niet serieus te nemen. Te hopen dat een bank vanwege die ridicule prijs zijn beleid zou gaan wijzigen is nog dwazer…

Sarcasme en cynisme lijkt een hobby en handelsmerk van de NRC geworden te zijn. Ook Youp van ‘t Hek hanteert namelijk dat genre (zaterdags op de achterpagina), maar dat is een echte cabaretier en geen halve zool, goedlachs, niet zuur en zunig, maar goedmoedig en rondborstig en daarom zijn zijn columns nog wel grappig ook, meestal tenminste…. ook al kan ik me goed voorstellen dat sommige ten tonele gevoerde personen zich diep in hun kruis getast zullen voelen.

doofpot

Ook een derde columnist bij diezelfde NRC (wat hebben ze er daar toch veel rondlopen…!) maakt er een potje van: Margriet Oostveen. In haar column in de NRC van 27 okt. J.l. vertelt ze over een demonstratie tegen Joris Demmink. Ze weet de aanwezige demonstranten zo denigrerend te beschrijven (als echte engerds…!), dat je bijna vergeet waar deze mensen eigenlijk tegen demonstreren. Dat is misschien wel het grootste probleem van Nederland op dit moment. Want als er een secretaris-generaal (SG) van Justitie al jarenlang verdacht wordt van pedofilie en kindermisbruik en als hij vanwege zijn positie alsmaar weet te voorkomen dat daarnaar ook maar enig onderzoek wordt gedaan, door druk uit te oefenen op rechters, officieren van justitie en ministers, dan is het hoogstwaarschijnlijk niet langer één rotte appel in de mand, maar dan is er “something rotten in the state of Holland” (vrij naar Shakespeares Hamlet). Op deze Demmink Doofpot (titel van een boek van J.Poot sr. dat integraal te downloaden is op internet), zal ik in een toekomstige column nader ingaan, want de kwestie is te belangrijk om zich er zo sarcastisch van af te maken als Margriet Oostveen dat doet in haar column.
Joost Eerdmans probeerde iets dergelijks in zijn programma Avondspits van 25 oktober j.l.. Deze superrechtse journalist struikelde over zijn eigen voeten toen hij de stelling probeerde te verdedigen dat de zaak Demmink zo spoedig mogelijk de wereld uit moest. Een helder betoog van een advocate van twee door Demmink misbruikte Turkse jongetjes, die talloze bewijzen aanvoerde en zeer overtuigend was, werd door Eerdmans tenslotte halverwege haar belangrijkste zin over de rol van het openbaar ministerie gewoon weggedraaid. Hij voelde zich kennelijk machteloos, want alle bellers zeiden, zonder uitzondering, dat de onderste steen boven moest komen. Ze waren zelfs niet onder de indruk van een onzinnige reactie van een ingehuurde Peter R. de Vries, die zich duidelijk niet in de zaak had verdiept en alle internetartikelen hierover simpelweg als ‘complot’ bestempelde…
Eerdmans werd tenslotte zo wanhopig dat hij zijn eigen hoofdredacteur ging bellen. Maar zelfs die had geen enkel zinnig argument meer ter ondersteuning van de onzinnige stelling. Dus, Joost, laten we de zaak van vriend Joris Demmink dan toch maar tot op de bodem gaan onderzoeken als iedereen dat kennelijk wil!
Overigens heeft Avondspits deze aflevering niet op zijn site gezet (alle andere wel….!), maar je kunt de uitzending gelukkig nog wel beluisteren, via de website van Ned1….

de hoofdprijs

Maar de prijs van de meest immorele columnist van Nederland gaat met stip naar nog een ander: Luuk Koelman van de Metro (de gratis treinkrant). Hij presteerde het namelijk om mensen zo diep te grieven dat ze moordlustig werden. In de Metro van donderdag 8 november j.l. deed hij namelijk net alsof hij een hoofdredactrice van het Katholieke Nieuwsblad was die zich medelijdend tot de ouders van een zelfmoordenaar wendde, omdat hun zoon homofiel was en dat mag toch niet van God…. Hadden ze hem eigenlijk wel goed opgevoed?… Maar gelukkig zou hij nu nooit meer met een homo trouwen, want dat was natuurlijk nog erger geweest, dat blijft jou als moeder nu bespaard….. en meer van die afschuwelijke zinnetjes!

Het gevolg van deze volkomen onsmakelijke column was velerlei: mensen die het lazen werden woedend, maar omdat zij dachten dat de hoofdredactrice ook werkelijk de schrijfster was, richtten zij hun moordlust tegen haar. Omdat zij met de dood werd bedreigd, moest ze onderduiken. Ook de Metro-redactie, die dit stuk plaatste – wat natuurlijk nooit had mogen gebeuren – kreeg er van langs. De ouders waren diep gegriefd. En de redactie moest toen wel zijn excuses maken. Zij lieten weten: “zeer geschrokken te zijn van de hevigheid van de reacties.” En ze besloten met: “Wij bieden onze oprechte excuses aan aan al diegenen die door de column zijn gekwetst, in de eerste plaats aan de ouders van Tim”. Onbegrijpelijk dat een krant zoiets niet ziet aankomen bij zo’n denigrerende column, die ze ongetwijfeld van te voren hebben gelezen…

Na deze werkveldverkenning in de vreemde wereld van de columns ga ik met een gerust hart verder. Laat ik wel leren van de fouten van mijn collega’s. En laat ik het bij deze ene keer laten en ook niet al te fel zijn in mijn oordelen over hen, tenslotte kom ik nog maar net kijken in dit illustere gezelschap en ben ik zogezegd nog een groentje in columncolumn land.
En voorzichtigheid is wel geboden, je moet wel uitkijken in dit columncolumnland, want voordat je het weet komt er een jagerjagersman en dan wordt er onverdroten zomaar op je geschoten, liefst met een scherpe pen, vernietigende oordelen, met bijtend sarcasme gebracht. En dan ben jij wel het haasje. Daarom kies ik maar eieren voor mijn geld en zal de volgende column gaan over wortels en bloemkolen. Niet over bittere borstplaat, maar over de wereldvoedselsituatie en over ons dagelijks brood.

Loek Dullaart, 26 november 2012