In 2014 vroegen Albert Roessingh en Nicolaas Porter vanuit Suriname of zij op een of andere wijze betrokken konden raken bij de Alertgroepen. Samen vormen zij nu de groep Suriname.
Kerstbrief en nieuwjaarsbrief 2014 -2015
Loek Dullaart vroeg aan Nicolaas Porter en mij wat ons zoal bezig hield, mede daardoor schrijf deze brief.
Motto: Het denken over, je inleven in en het handelen naar aanleiding van de huidige wereldgebeurtenissen is iets dat je maar beter niet aan anderen kunt overlaten.
In die wereldgebeurtenissen trekken de laatste tijd drie dingen mijn aandacht. Dat zijn:
De media en welke rol die spelen bij het tot stand komen van mijn wereldbeeld;
De rol van economische actoren in die gebeurtenissen;
Hoe kun je zelf actief worden via je gedachten, meditaties, gebeden en intenties in de omgang met wat er zoal op je af komt.
Ik begin in deze brief met de media. De andere onderwerpen komen later wel aan de orde.
Voor de rol van de mainstream media neem ik als voorbeeld het neerhalen van de MH 17.
De MH 17 is neergehaald boven een gebied waar een gewapend conflict gaande was(is) tussen twee partijen die beiden over wapensystemen beschikken om op 10 km hoogte een passagiersvliegtuig uit de lucht te halen.
Waar twee partijen vechten is de berichtgeving daarover per definitie van beide zijden onbetrouwbaar / propaganda omdat degenen die met elkaar strijden nu eenmaal van de tunnelvisie uitgaan dat zijzelf goed, rechtvaardig etc. zijn, terwijl de tegenstander het absolute kwaad vertegenwoordigd.
Als onafhankelijk nieuwsorgaan moet je dus met de van beide zijden aangeleverde informatie uiterst behoedzaam omgaan, omdat het weleens zou kunnen dat je willens en wetens een bepaalde kant opgeduwd wordt.
En dat is in de berichtgeving via de mainstream in Europa van meet af aan gebeurd, er is onmiddellijk partij gekozen. (En let wel in een conflict dat rechtstreeks het onze niet is; te vergelijken met bijvoorbeeld het referendum voor een onafhankelijk Schotland, dat nog dichter naast de deur ligt).
Verbijsterend is het om vervolgens te moeten constateren dat de Nederlandse regering op dezelfde wijze te werk gaat.
Tenminste als ik hun lijn volg wil zij met de ene verdachte niks te maken hebben en ook niet horen; de andere verdachte spreekt zij bij voorbaat vrij, werkt er intensief mee samen en maakt er zelfs geheime afspraken mee; verder houdt zij informatie achter (de nooit geproduceerde satellietfoto’s van de Amerikanen, de zuurstofmaskers van minister Timmermans, en wat er te leren valt van de zwarte dozen moet toch zo langzamerhand bekend zijn); maar handelt vervolgens wel alsof de schuld door een onafhankelijk onderzoek reeds vastgesteld is door bijvoorbeeld Rusland vergaande sancties op te leggen. Nu kan een regering natuurlijk niet een jaar of langer wachten met het ontwikkelen van beleid, maar dat had er dan wel op gericht moeten zijn om alles te doen wat een werkelijk onafhankelijk onderzoek mogelijk maakt.
Nu is het kwaad van het neerhalen van de MH 17 door dit beleid intussen verveelvoudigd en het eind lijkt me nog lang niet in zicht.
Voor wie is het aanwijzen van de schuldigen van belang en waarom?
Als je kijkt naar de gevolgen , kun je naast technische bewijzen terugvinden wat mogelijke bedoelingen zijn geweest.
Als we de verdachten in kaart brengen kunnen dat beide partijen zijn. Het Oekraïense leger en de separatisten – al dan niet geholpen door de machten op de achtergrond (Amerika / Europa of Rusland) – kunnen het in principe beiden ‘per ongeluk’ of ‘met boos opzet’ gedaan hebben.
In eerste instantie lijkt het neerhalen van de MH17 per ongeluk gebeurd. Waarschijnlijk is met de bedoeling een vliegtuig van de tegenstander te treffen is een passagierstoestel uit de lucht gehaald. Die ‘vergissing’ kan echter zowel door het Oekraïense leger als de separatisten gemaakt zijn. Geen van beide partijen had een direct belang om de MH17 te vallen. Het zou juist grote nadelige gevolgen hebben zoiets willens en wetens te doen.
Als er sprake is van boze opzet kan het zijn dat de MH17 doelgericht door de ene partij is aangevallen om de schuld vervolgens bij de andere partij neer te kunnen leggen. Of als je niet zelf aanvalt de andere partij zo uitlokt,zo manipuleert dat die denkt dat hij met een militair object in plaats van een passagiersvliegtuig van doen heeft.
Maar we moeten ons in de eerste plaats afvragen voor wie is het aanwijzen van de schuldigen van belang en waarom?
Want het is voor de slachtoffers niet zo heel belangrijk welke partij hen uit de lucht heeft geschoten, want zij zijn er niet meer.
Voor de nabestaanden komt de verantwoordelijkheid van op de luchtvaartmaatschappij(en) en de luchtvaartdienst in Kiev eigenlijk op de eerste plaats. Omdat het door hun toedoen komt dat hun dierbaren boven een gebied vlogen waar zich een gewapend conflict afspeelde, waarbij er al straaljagers neergeschoten waren. Hoe was dat in godsnaam mogelijk?
Verder lijkt me voor de nabestaanden in eerste instantie de vraag hoe de passagiers aan hun einde kwamen en of zij nog geleden hebben belangrijker dan wie dat dan gedaan hebben.
Het belang om een schuldige aan te wijzen en wel de tegenstander ligt dus bij de strijdende partijen. Voor de Oekraïne met op achtergrond Europa/Amerika en separatisten met op de achtergrond Rusland is het uitbaten van een dergelijk ‘ongeluk’ vanuit een bepaald gezichtspunt een geweldige kans.
En dat is nu precies wat gebeurt is. Het neerhalen van de MH17 heeft al geleid tot een verdere escalatie en polarisatie in het conflict door bijvoorbeeld het opleggen van sancties aan Rusland. En het demoniseren van Poetin. Terwijl het in minder cynische tijden ook zou hebben kunnen bijdragen aan de-escalatie, aan bezinning: Waar zijn we mee bezig nu ‘per ongeluk’ zoveel volmaakt onschuldige slachtoffers vallen? Is er geen andere benadering dan gebruik van geweld in de problematiek in de Oekraïne mogelijk? En waarom moeten wij daarin partij kiezen?
Ik denk als dit de gevolgen zijn, het goed is te kijken naar welke krachten aan het werk zijn die deze gevolgen van meet af aan voor ogen hadden. En er doelbewust naar toe gewerkt hebben of minstens de geboden kans met beide handen hebben aangegrepen. Vanuit die duisternis wordt er via de media een griezelig en gevaarlijk spel met ons gespeeld. Een spel dat ons ertoe kan verleiden dat we ‘zomaar’ in een grootschalige oorlog, wereldconflict verzeild raken.
Ook als het ‘ per ongeluk’ was en geen ‘boos opzet’ van meet af aan, schijnt hier iets doorheen, dat de intentie heeft deze humanitaire catastrofe te misbruiken, nog veel meer angst te verspreiden en te vernietigen,leugens te verspreiden, leed aan te richten. En het heeft al veel bereikt, wat ook het onderzoek zal uitwijzen.
Dit is maar een voorbeeld. Maar als je het doorziet, roept het je op heel alert met door media aangeboden ‘nieuws’ om te gaan. Want als je je er passief aan overgeeft, is de kans meer dan levensgroot dat je in een opvatting en situatie gemanipuleerd wordt, waar je als er maar even over nadenkt absoluut niet wilt zijn.
Stel je maar eens voor dat er moderne media waren in de tijd van de geboorte van Jezus (of zo je wilt de beide Jezuskinderen). Dan was de belangrijkste gebeurtenis op aarde daar geen nieuws:
Wereldnieuws was waarschijnlijk – omdat Rome het centrum van de wereld was – de instelling door keizer Augustus van de eerste volkstelling en het verloop daarvan. En wat de geweldige voordelen van zo’n telling waren (belasting enzo), de moeilijkheden bij de implementatie enz.
De kindermoord en wat zich verder afspeelde in het paleis van Herodes ergens in een van de afgelegen en barbaarse delen van het Romeinse rijk zou dezelfde soort aandacht getrokken hebben als nu de verrichtingen van een Kim Il Jung in Noord Korea.
Maar de beraadslagingen in de Senaat zijn eigenlijk toch veel belangrijker. En welke gladiatoren vechten er eigenlijk het komende weekend?
Ook de Kruisiging zou misschien ergens in een klein hoekje genoemd zijn. Hoeveel criminelen werden er niet dagelijks in de naam van Rome gekruisigd? Een klein eerbetoon ergens achterin aan onze gouverneur Pontius Pilatus in een buitenprovincie, die met die kruisiging een opstandje van een stel religieuze fanatici handig de kop in heeft gedrukt.
Maar om de geboorte van een Lichtwezen te bespeuren, daar heb je geen media nodig. Die zijn daar uitermate blind voor. Daarvoor heb je mensen voor nodig met oog voor kosmische verschijnselen die ‘s nachts in het veld waakzaam zijn. Herders, behoeders van kosmische geheimen. En koninklijken van geest die de wereldgebeurtenissen in hun essentie weten te doorschouwen.
En wat toen gold, geldt ook nu.
Albert Roessingh