8. Hoe er met kritiek op het rapport van de 9/11 Commission wordt omgegaan

door Magchiel Matthijsen

Waarom wordt bij mensen die kritiek op het officiële rapport hebben automatisch kwade intentie vermoed? Van waar die agressie?

Nu is er iets merkwaardigs aan de hand. Er wordt namelijk door de debunkers (= ‘ontmaskeraars’), d.w.z. de mensen die voor het rapport van de regering in het strijdperk treden, op een vreemde manier gekeken naar de wetenschappers die met serieuze kritiek komen. Deze mensen zouden dat namelijk alleen doen vanuit het denken in complottheorieën, zij zouden koppig aan hun standpunten vasthouden, niet bevattelijk zijn voor rationele argumenten, irrationele ideeën najagen, etc. In feite is het omgekeerde het geval. Hoeveel wetenschappers zijn er die het rapport van het NIST in een openbaar debat durven te verdedigen? In Delft (zie hieronder) was er bij bijna 1000 aanwezigen tenminste geen enkele vertegenwoordiger van de docenten-professoren aanwezig die het tegen Richard Gage op wilde nemen, en dat  ondanks het feit dat de organisator daarvoor ‘tientallen mensen’ had benaderd.

A. Reacties op Richard Gage

In april 2015 sprak Richard Gage, de oprichter van de website architects and engineers for 911 truth (www.ae911truth.org), in Delft over de resultaten van het onderzoek van enkele van hun leden.1 Columnisten en blogcommentatoren die het optreden van Gage in de Nederlandse pers meldden, haalden hem al meteen binnen als vertegenwoordiger van een complottheorie, als een ‘dwaallicht’ als iemand die ‘klepkolder uitkraamt’, als een ‘evangelist van de Truthers Movement’ (de laatste drie voor rekening van de Volkskrant van 16 april 2015). Nog bonter maakte prof. Vincent Icke het, de sterrenkundige, die in diezelfde krant zijn psychologische kennis op ‘die maffe Gage’ losliet, met de opmerking: “Zelfs al zou de hele zaal hem de wind van voren geven, dan zal hij daaruit destilleren dat hij gelijk heeft. Complotdenkers gebruiken deze optredens als zelflegitimatie.” (Icke is, ter verduidelijking, een van de leden van de Raad van Aanbeveling van het Nederlandse tijdschrift Skepsis en volstond met deze indrukwekkende ‘psychologische analyse’ van het fenomeen ‘complotdenken’). Ook na de voordracht van Gage ontstond er onder twitteraars en commentatoren van blogs een zeer levendige discussie. De NRC verwaardigde zich overigens niet over het optreden van Gage te berichten.

B. Kritiek moet net als bij Saddam, Gadaffi, Poetin e.a. altijd gepersonaliseerd worden

Bij dit alles komt het niet in de hoofden van deze ‘ontmaskeraars’ op wat de critici bereid zijn op te offeren door zich vanuit hun professionele expertise, hun know how en verantwoordelijkheidsgevoel tegenover hun professie voor de ‘waarheid’ van 911 in te zetten. Zij worden daarbij immers op allerlei manieren in hun carrière tegengewerkt. Hun professionaliteit is nota bene de enige reden dat zij zich uitsluitend tot dat gedeelte van een rapport beperken, waarover zij menen met kennis van zaken te kunnen oordelen, namelijk het technisch-architectonische onderdeel!  Er is kortom een behoorlijke dosis morele moed en overtuiging van het eigen gelijk nodig om deze weg überhaupt te willen bewandelen. Zij ‘winnen’ er immers niets mee door zich hiermee bezig te houden. Integendeel. Zij zetten zowel hun academische geloofwaardigheid als hun eigen carrière op het spel en worden uitsluitend door het gevoel van hun persoonlijke integriteit gedragen.
Het beeld dat hierbij voor ogen komt, is dat van een groep debunkers die schuilen onder de collectieve paraplu van het machtsapparaat, van het groupthink van de media, van hen die de officiële versie aan hun zijde hebben, versus mensen die in praktisch alle gevallen de moed opbrengen om individueel de onwaarachtigheid van de gefabriceerde officiële verhaallijn met steekhoudende argumenten aan de kaak te stellen. Dat mensen hen zonder enig eigen onderzoek als samenzweerders wegzetten (en belachelijk maken – zie boven) is daarom niet alleen onbegrijpelijk, maar schandelijk. Dit behoort tegenwoordig mogelijk tot de vrijheid van een stompzinnige columnist, maar doet het betreffende dagblad ook bepaald geen goed.

Het is toch een absurde gedachte deze critici direct van onzuivere (lees: kwade!) bedoelingen te betichten. Waar komt dat vandaan? Je zou denken dat het toch in de eerste plaats collega wetenschappers zijn? Wat voor reden hebben zij om aan hun eerlijkheid te twijfelen? Deze verdachtmakingen vervuilen de lucht op een vreselijke manier. Het is niet alleen een ontoelaatbare, maar ook een belachelijke veronderstelling. Daarbij is kenmerkend dat door hen altijd op de man wordt gespeeld. Richard Gage, de stichter van de website van de architecten en ingenieurs voor de waarheid van 9/11, moet het steeds als persoon ontgelden, terwijl hij inmiddels 2875 collega architecten en/of ingenieurs achter zich heeft staan!). Absurd.

Ook in Amerika vinden we dezelfde op de persoon gerichte agressiviteit. Er worden hier door gerenommeerde intellectuelen woorden gebruikt als ‘conspiracy nuts’, ‘fantasists’, ‘idiots’, ‘morons’ [= achterlijke figuren]. Uiteraard heet het ook dat hun theoriën ‘profoundly irrational and unscientific’ zijn. En zij worden al helemaal niet serieus genomen door de volgende opmerking ‘You don’t have to be an expert on skyscraper-engineering … to know that [their theory] makes no sense’. Het komt er merkwaardigerwijs op neer dat niet een van de critici de moeite waard gevonden wordt om op zijn argumenten in te gaan. Dat op zichzelf wekt al achterdocht op. Dergelijke agressief afwijzende opmerkingen waarbij je ongegeneerd je neus kunt ophalen over de ‘samenzweerders’ maken duidelijk dat men hen te min acht om ook maar een moment inhoudelijk op de zaak in te gaan. Zij kunnen daarom alleen maar geplaatst worden vanuit een positie van macht. De sprekers zijn gedekt door de ‘heersende macht’, daar scharen zij zich veilig achter. Hun opmerkingen hebben inhoudelijk geen enkele betekenis. Het gaat er alleen om een nog sterker bewustzijn te wekken voor het wij (die niet aan onzin meedoen en ons normale verstand gebruiken) en zij, d.w.z. die anderen (die je de gekste onzin proberen wijs te maken). Daarmee wordt de ‘discussie’ niet alleen sterk gepolariseerd, maar ook gepolitiseerd. Wat men wil en probeert is het bewerkstelligen van een tweedeling in de maatschappij. [Ik verwijs hierbij naar een open brief uit 2010 waarmee David Ray Griffin zich tot deze links gerichte groep intellectuelen richt die de critici van het rapport a priori geïrriteerd afwijzen.]

Bovendien plaatst het de persoon die met deze critici de vloer aan denkt te kunnen vegen in een zeer discutabel licht. Hij wordt daarmee iemand die niet alleen de inhoudelijke discussie schuwt en uit de weg gaat, maar zuiver en alleen op de man speelt (n.l. iemand iets toedicht zonder dat te onderbouwen of te bewijzen). Zij die dit zeggen zijn meestal mensen die zelf niet in staat zijn, of het niet nodig achten, het zgn. ‘niet de moeite waard’ vinden de discussie inhoudelijk te willen (of durven) voeren. Zie de reactie onder de professoren in Delft. Het is de meest laffe denkbare manier om een discussie te ontwijken en dan worden de critici ook nog als ‘complotdenkers’ weggezet. Zelfs ontslagen zijn bij deze personen geen uitzondering geweest. Behalve laf moeten dit soort aantijgingen ook gewoon als vals worden bestempeld.

C. Wat is dan wel de positie van de complottheoreticus? Drie parallellen

Er doen zich hierbij drie interessante parallellen voor. De ene heeft te maken met ontwikkelingen in Amerika zelf, een tweede met de Sovjet Unie en de derde met het begrip antisemitisme. Zij kunnen de positie van deze zgn. ‘complotdenkers’ aanzienlijk verhelderen.

a) Bernard Delfgauw en het andere Amerika

In 1975, aan het eind van de Vietnamoorlog schreef de Groningse hoogleraar Delfgauw, in zijn tijd een gerenommeerd Nederlands filosoof, een geschrift over de Vietnamoorlog. Hij toonde er in aan hoe Amerika allerlei verdragen met handen en voeten brak. Daarmee trad hij buiten zijn vakgebied en mengde zich op overtuigende wijze in het politiek-maatschappelijke debat van zijn tijd. Hij baseerde zich daarbij op veel Amerikaanse alternatieve bronnen; in zijn Inleiding noemt hij verder als inspiratiebron ‘het andere Amerika’, het Amerika van de linkse vredesbeweging. Deze beweging lijkt op dit moment in Amerika volkomen kracht- en machteloos. Nu, na bijna 16 jaar onafgebroken oorlogvoering enthousiast gedragen door de beide politieke partijen, is er een gevoel van wanhoop ontstaan: de binding met de wortels van de republiek lijkt verbroken.
Hij komt mij voor dat de impuls van dat jonge, andere Amerika die zich actief tegen de Vietnamoorlog keerde voor onze huidige Nederlandse amerikakenners, de leiders van de universitaire opleidingen in de Amerikanistiek en voor de meeste journalisten gewoon niet meer bestaat. Voor hen lijkt er maar één Amerika te bestaan, het ‘officiële’. Zij hebben zich onvoorwaardelijk en kritiekloos overgegeven aan de versie die de Amerikaanse overheid over het gebeuren rond 9/11 heeft opgedist. Simpel, we hebben al een verklaring (die van de terroristen en de vliegtuigen) en een is genoeg, zo ongeveer. Ongelofelijk. Maar dit gebrek aan enige argwaan of zelfs twijfel en dat na de zes leugens van Powell, impliceert dat dit niet alleen voor 9/11 geldt, maar uiteraard voor alle verklaringen die door de overheid worden aangeboden!

b) Amerika en de Samizdatbeweging in de 21ste eeuw

Een andere parallel die zich aandient is die van de tijd van de Sovjetcensuur. Ja, zo cru is het! De tijd toen de Sovjet propaganda alle officiële mediakanalen van de staat vulde. Wij keken toen met een zekere bewondering naar de dissidenten met hun Samizdatuitgaven. Moedig stelden zij zich tegenover de propaganda van het staatsapparaat. Het doet haast pijn om gedwongen te zijn hierin een parallel met de huidige critici van het officiële narratief van 911 te zien. Ook hier worden alternatieven niet geduld; zij vallen buiten elke serieuze discussie, niet waard om bestudeerd te worden. Er bestaat maar één visie, de officieel gepropageerde. Iedereen die hierop kritiek levert doet dat net zo als in Sovjet-Rusland op eigen risico. Ook hier in de wereld na 9/11 wordt de carrière van critici van het bewind om zeep geholpen, zijn mensen hun beroep kwijt geraakt en hebben mensen zelfs met hun leven voor hun overtuiging moeten boeten. Moeten we de waarheidsbeweging achter 9/11 niet gewoon zien als een nieuwe Amerikaanse samizdatbeweging? En zijn de critici dan niet gewoon de nieuwe dissidenten die hun geloof in het ‘andere Amerika’ weigeren over boord te gooien?
Dat is des te opvallender omdat in de media op dit moment weer intensief gezocht wordt naar de individuele stemmen die in het huidige Rusland tegen democratische belemmeringen verzetten. Dat de Amerikaanse democratie zich in een zelfde afbraakproces bevindt krijgt bij lange na niet dezelfde aandacht.
Als men meent dat dit misschien wat ver gezocht is, zet het dan eens af tegen wat de politiek-filosoof Sheldon Wolin in zijn boek Democracy inc. het Inverted totalitarianism noemt, of te wel de ontwikkeling in Amerika naar een proto totalitaire staat. Er is in Amerika immers geen ruimte meer voor een politieke oppositie. De beide partijen democraten en republikeinen voeren een precies eendere hegemo-nistische en militaristische buitenlandse politiek (en dat eendere geldt trouwens ook voor een groot deel voor de binnenlandse politiek). Er heeft zich gewoon feitelijk een één partijstelsel ontwikkeld. Daardoor worden andersdenkenden automatisch politiek homeless, zij worden automatisch tot verschoppelingen, beter: tot dissidenten. Ook dat doet denken aan de Sovjettijd.
De mensen die als critici van de regering worden gezien worden politiek geïsoleerd en uitgebannen. Maar er is hoop getuige de moed van een van deze inmiddels vele architecten/dissidenten: ‘Recognizing that the Twin Towers and WTC 7 were instances of controlled demolition is not the hard part. The hard part is overcoming the emotional hurdle that our government betrayed us. I went into shock and had to grieve when I accepted this. As a country we need to face this anger and grief if we are to come to terms with ourselves and leave a legacy we can reconcile with.’ (Ben Werner, een van de architecten die de petitie van de architecten van www.ae911truth.org ondersteunt).
Een van de vertegenwoordigers van dat andere Amerika is verder David Johnson, een van de vier panelleden van de Toronto Hearings van 2013 (zie youtube). Hij zei o.a. in zijn afsluitende conclusie: “The price of empire is America’s soul and that is too high a price [to pay]”. Laten we maar zeggen dat in ieder geval alles tot het ‘andere Amerika’ behoort wat zich innerlijk verzet tegen Amerika’s valse exceptionalistische opdracht van global dommination, van verzet tegen Amerika’s missie van een militare verovering van de wereld, het plan dat al vanaf de jaren ’70 geleidelijk aan door de neo-conservatieven is voorgekookt. In de woorden van een ander lid van de architects en engineers voor de 911 truth-beweging: “We must know the truth, because what’s left of our democracy depends on it.” (Richard Herschiag). Deze bezorgdheid die je bij zoveel Amerikaanse intellectuelen tegen komt, en die direct verbonden is met de gevolgen van 9/11, is in Nederland praktisch afwezig.

c) Complottheorie en antisemitisme

Maar er is nog een derde parallel waarmee we de situatie van deze ‘dissidenten’ kunnen vergelijken en verduidelijken: dat is het antisemitisme. Het betitelen van iemand als antisemiet vrijwaart degene die dat woord bezigt ervan zich met inhoudelijke argumenten, met het probleem zelf uiteen te zetten. Hoe kan dat? Dat kan alleen omdat het probleem op slinkse wijze van een intellectueel probleem wordt herleid tot een moreel probleem. De ander is het namelijk als persoon, als ‘antisemiet’, per definitie niet waard om je mee bezig te houden. En evenals bij de complottheoreticus zien we dat hier de betiteling op zichzelf al voldoende is om elke inhoudelijke discussie uit de weg te gaan. Dat lukt dus omdat beide begrippen antisemiet en complottheoreticus een morele connotatie hebben. Door die morele connotatie worden die begrippen in feite geniepige aanvalswapens waar niemand zich tegen kan verdedigen. Geniepig zijn ze omdat niemand zich ertegen kan verdedigen. Er is namelijk geen inhoudelijk veld meer waarbinnen de degens gekruist kunnen worden. Men speelt op twee totaal verschillende velden. Die zgn. ‘antisemiet’, alias ‘complottheoreticus’ vecht in het luchtledige als een Don Quichotte zwaait hij tegen windmolens! Deze eerlijke maar naïeve strijder, beseft namelijk niet dat hij als persoon inferieur is, en dat zijn gedachten het daardoor vanzelfsprekend ook zijn. Elke gedachte! Door deze morele connotatie: haal je in feite je neus voor die persoon op: ‘met hem wil ik niets te maken hebben’, ’die is mij te minderwaardig’, ‘tot hem zal ik mij niet verlagen’. Want, er zit een ‘luchtje’ aan zo’n persoon. Beide begrippen hebben als doel personen sociaal te isoleren en af te branden. Zo worden complottheoretici niet alleen politiek (zie hierboven), maar tevens moreel maatschappelijk buitengesloten.

D. De enige positieve uitzondering

Een van de weinige positieve uitzonderingen is hier de Universiteit van Alaska in Faibanks (UAF). Hier heeft prof. dr. J. Leroy Hulsey zich op verzoek van de architecten en ingenieurs van 911 truth op de meest verdachte instorting (die van gebouw WTC 7) heeft gestort. (Dezelfde organisatie bracht ook de 300.000 dollar bijeen waar de universiteit om vroeg). Het onderzoek vond plaats met een reeds gepromoveerde oudstudent en een die met zijn promotie bezig is. Zij voeren een onderzoek uit met twee verschillende computerprogramma’s waar alle gegevens uit de oorspronkelijke constructietekeningen in worden ingevoerd. In technische termen heet hun onderzoek: ‘using finite element modeling to evaluate the possible causes of World Trade Center Building 7’s collapse.’ Dit is het gebouw dat ook op 9/11 instortte, hoewel het niet door een vliegtuig geraakt werd en maar bescheiden branden liet zien. Hun onderzoek is in tegenstelling tot dat van het NIST (National Institute for Science and Technology), dat een overheidsinstelling is en dat de data van hun computermodel van de instorting nota bene vanwege public safety (!) niet openbaar wilde maken, geheel transparant en open. Zij vragen medewerking van collega’s en geïnteresseerden, d.w.z. zij vragen om ‘participant(s) in the study so they can provide technical input or feedback that can help the researchers’.
Dat klinkt in ieder geval vertrouwenwekkend. Bovendien zal hun onderzoek door een groep experts als het klaar is getoetst worden (peer reviewed). Dit laatste was ook niet het geval bij het NIST-rapport. Het zal zeker nog tot augustus 2017 duren voor dit rapport zal zijn afgerond. Pas dan zal in een simulatie duidelijk worden hoe de twee computermodellen van dit gebouw (wat betreft materialen, constructie en verbindingen) in zijn geheel zullen reageren op een  gesimuleerde ‘brand’ en hoe groot de brand en hoe warm de hitte geweest zullen moeten zijn om een gebouw als dit (47 verdiepingen) op deze wijze (d.w.z. symmetrisch, synchroon en in een gedeeltelijke vrije val!) in elkaar te laten storten. Het NIST concludeerde dat de krachten die tot het instorten van dit gebouw leidden (hier kwam dus geen vliegtuig aan te pas) alleen kantoorbrand en de zwaartekracht waren. Hulsey heeft in middels al laten weten (op 9/11 2016) dat brand als enige natuurlijke oorzaak bij deze implosie uitgesloten is. (‘zero percent’). Op de resultaten van dit eerste onafhankelijke wetenschappelijke onderzoek naar het instorten van een van de drie gebouwen die op 9/11 instortten wordt met spanning gewacht. En waarschijnlijk niet alleen door de critici.

E. Handen af van het rapport

Wat voor baat zouden deze dissidenten, deze critische architecten en ingenieurs er in godsnaam bij kunnen hebben om bewust een valse voorstelling van zaken te geven? En wat moet je voor iemand zijn om te veronderstellen dat honderden academici en technici hun wetenschappelijke integriteit zo maar te grabbel gooien voor een of ander schimmig, complotachtig idee? En zelfs al zou er in hun bewijsvoering een fout zitten dan is er toch totaal geen reden om aan te nemen dat dit bewust is gebeurd of dat ze niet bereid zouden zijn hun eventuele fouten toe te geven? En uitsluitend als er aangetoond kan worden dat dit bewust het geval is, dat zij bewust in hun werk hebben gefraudeerd (zoals dat t.a.v. het rapport van het NIST over Gebouw 7 is aangetoond) kan er sprake zijn van bedrog; alleen dan kan hun werk in de versnipperaar. Maar daar is tot nu toe geen sprake van geweest.
Eigenlijk begint het er op te lijken alsof kritiek a priori onmogelijk is en elke kritiek gelijk staat aan een complottheorië. Maar daarbij vergeten we voor het gemak even dat de CIA tussen 1946 en 2000 volgens Don Levin van de Carnegie Mellon University liefst 81 keer geprobeerd heeft om in buitenlandse verkiezingen te interveniëren. Achter iedere poging, waarvan ik niet weet hoeveel er wel en hoeveel er niet ‘geslaagd’ zijn, zat uiteraard gewoon een simpel complot zoals dat ook het geval is bij praktisch iedere oorlog die Amerika een ander land wel of niet verklaarde, want welk land heeft ooit na 1945 Amerika de oorlog verklaard? Geen enkel.
In algemene zin moet hier worden geconcludeerd dat hierbij zichtbaar wordt hoe zeer ook de (universitaire) wetenschap in het algemeen zich verre houdt van het onderzoek naar de werkelijke technisch-natuurkundige oorzaken van de instortingen van de drie gebouwen op 9/11. Dat op zichzelf is al suspect en toont aan dat binnen de wereld van de architecten en ingenieurs de algemene houding prevaleert hieraan je handen beter niet vuil te maken en voorzichtigheidshalve de officiële versie van het rapport maar te ‘ondersteunen’. Zo wordt zelfs de universitaire wereld gecorrumpeerd en op enkele uitzonderingen na door een omstreden maar door de overheid gesanctioneerd rapport geheel ingepakt.2 Ook hier blijkt het hemd nader dan de rok. Wolin, de schrijver van Democracy inc., zou hierin ongetwijfeld een prachtig voorbeeld zien van ‘the effective integration of universities into the corporate state.’ (pag. 166). Ook John D. Wyndham zegt in een artikel over de huidige meer algemene problemen rond peer reviewing: “The great silence on 9/11 from the universities indicates that they are presently unable to examine this subject openly. And overall, the presence in academic and other institutions of large amounts of corporate money is affecting research and the peer review process as well as their outcomes in many disciplines such as medical and drug research.” (Peer Review in Controversial Topics – A Case Study of 9/11).

F. Wat we wel en niet mogen denken

Maar in ruimer verband speelt hier nog iets heel anders mee. Het feit dat de intellectuele uiteenzetting wordt geschuwd betekent niet alleen dat een steeds groter wordende groep mensen maatschappelijk geëcommuniceerd wordt en sociaal wordt buitengesloten, maar het betekent tevens dat hun manier van denken kennelijk gevaarlijk wordt gevonden. Dat is een heel nieuw thema. Gevaarlijk voor de samenleving, voor de rust in en de cohesie van de samenleving. Die manier van denken leidt tot conclusies (samenzweringen bijv.) die als bedreigend worden gezien. Het is zeker niet ondenkbaar dat deze angst voor het uitkomen van de waarheid achter 9/11 in de toekomst ook tot beperkingen van de vrijheid van het internet zal leiden. Dit betekent in de praktijk dat er sprake is van een strijd tegen het denken, van een verbod bepaalde dingen te denken en naar buiten te brengen. Bepaalde conclusies zijn gewoon niet toegestaan, worden niet getolereerd. Het werk van de critici kan daarom ook niet als een serieuze bijdrage gezien worden. De vraag of hun resultaten juist of onjuist zijn is daarom niet eens relevant. Ze worden niet eens in ogenschouw genomen. Deze als ‘complotdenkers’ weggezette personen gaan gewoon hun boekje te buiten.
De maatschappij legt uit naam van de overheid dwingend bepaalde uitkomsten van het denken op. Zij stelt vast en schrijft voor. De maatschappij valt daardoor uiteen in mensen die ‘het juiste’ denken en mensen die dat niet (kunnen of willen) denken. Die laatsten worden daarmee automatisch tot dissidenten, tot een vreemde groep die eigenlijk een verbod op het denken opgelegd zouden moeten krijgen. Dat zijn tekenen van een totalitair systeem in opbouw.
Een eerste voorbeeld van dit inperken van het vrije denken (en onderzoeken!) is dat onlangs door het AP (Associated Press) is duidelijk gemaakt dat de versie van de overheid die beweert dat alle drie de gebouwen op het World Trade Centre uitsluitend door brand zijn ingestort de (enige) juiste is. Dat is dus de geautoriseerde waarheid. Zij meldden dat op basis van hun Fact-Check onderzoek. Zoals bij het fact-check gebruikelijk blijven zowel de feiten die onderzocht werden als de manier van  onderzoek in het duister gehuld. Waarheid ex cathedra. Aanleiding daarvoor was mogelijk een kritisch artikel (al 500.000 keer geklikt) dat in het juli/augustus 2016 nr. in Europhysics News werd gepubliceerd. Dit artikel dat door drie wetenschappers werd geschreven zou niet onder de categorie ‘forensic investigation’ vallen.3 Het NIST rapport over Gebouw 7 doet dat kennelijk wel ondanks de sterke verdenking van fraude die is opgekomen (zie bijdrage 2). (Volgens prof. Leroy Hulsey was de kans dat er bij gebouw 7 alleen sprake van brand als oorzaak was immers zero percent!). Maar nu weten we het dus: elk ander onderzoek dan dat van het ‘gecertificeerde’ NIST is dus een onderzoek van ‘conspiracy theorists’; in dit geval zelfs van “vocal (= luidruchtige) Sept 11 conspiracy theorists” (NYT, 13 juni 2017).  Zo draaien we in een cirkeltje rond. Maar het gaat er hierbij natuurlijk om, dat door het oordeel van een persagentschap wordt uitgemaakt wat waarheid is. En dat zonder enige verwijzing op grond waarvan. Anno 2017 niets anders dan een ex cathedra uitspraak. Dat is dan weliswaar niet door de wet (zie hieronder), maar toont al wel de macht van de staat aan, van een kongsi tussen gecertificeerde staatswetenschap, pers en staat (“the government narrative”). Bij deze kongsi is overigens ook de gerechtelijke macht betrokken (zie G).
Op dit wonderbaarlijke fenomeen heeft de antroposoof Rudolf Steiner al in een van zijn voordrachten gewezen. In een voordracht op 4 april 1916 waarin hij expliciet Amerika noemt zegt hij o.a. “Niet lang nadat het jaar 2000 gekomen is (!), zal niet zozeer een direct verbod, maar toch een soort verbod op al het denken van Amerika uitgaan, een wet die tot doel zal hebben om al het individuele denken te onderdrukken.”4 Dit wordt hier niet zozeer als een soort ‘laatste woord’ aangehaald, hoewel dit citaat een zekere profetisch aspect heeft, maar als een bepaald perspectief van een heel andere, onverwachte kant.

G. En de juridische weg?

In het kort moet er hier ten slotte ook op worden gewezen dat de juridische weg voor deze critici voorlopig nog is afgesloten. Zij beschuldigden het NIST onjuist gebruik gemaakt te hebben van de constructiegegevens van de oorspronkelijke bouw-tekeningen en zelfs van fraude door essentiële constructieonderdelen bij hun onderzoek weg te laten. De rechtbank verklaarde zich echter niet ontvankelijk voor hun door een eigen rapport onderbouwde klacht en stuurde het rapport door naar NIST. Dit instituut reageerde zoals van een instelling te verwachten was die de centrale macht vertegenwoordigt: zij zeiden bij haar conclusie te blijven, n.l. het symmetrisch en synchroon instorten van een gebouw van 47 verdiepingen in een gedeeltelijke vrije val (met 25 centrale en 58 steunkolommen aan de buitenkant) uitsluitend door kantoorbrand. Justitie als onafhankelijke juridische macht?

H. Monddood gemaakte publieke instellingen

Wat doet het Amerikaanse publiek en met name zij die verantwoordelijk zijn voor de openbare opinie, zoals bijv. de journalistiek, de universitaire wereld, de kerken en het onderwijs etc. met deze roep om controle en een hernieuwd en onpartijdig onderzoek? Niets. Zij schuilen onder de paraplu van het groepthink en proberen zich zo snel mogelijk zwijgend uit de voeten te maken en collectief het vege lijf te redden. Waarom faalt de hele universitaire wereld in deze? Waar is hun interesse in het ‘mysterie’ van het instorten van deze gebouwen? in het ‘extraordinary event’ zoals NIST het instorten van gebouw WTC 7 noemde? Het betichten van anderen van complottheorieën kan niet anders dan een tijdelijk uitweg zijn. Het zal geen blijvende redding blijken te zijn.

Voor de goede orde

De opstelling van de architecten en ingenieurs betekent dus voor de goede orde niet dat zij gelijk hebben, maar dat zij bereid zijn voor de wetenschappelijkheid van hun onderzoek en hun bevindingen in te staan, d.w.z. dat zij bereid zijn hun zaak met een open vizier en in het openbaar te verdedigen. Zij pleiten met overtuiging voor de noodzaak van een nieuw en onafhankelijk onderzoek.

Magchiel C. Matthijsen

  1. Het doel van de website is dat een petitie wordt ondertekend die vraagt om een hernieuwd en onafhankelijk onderzoek naar het instorten van de drie gebouwen: WTC 1 en 2 en WTC 7. Op dit moment (juni 2017) zijn er ca 2875 ondertekenaars.
  2. Er wordt hier gedoeld op de twee rapporten die het National Institute of Standards and Technology (NIST) schreef zowel over de over WTC 1 en 2 (2005) en over WTC 7 (2008).
  3. Onder een forensic investigation verstaat men in Amerika het vaststellen van de oorz(a)ak(en) van fouten in de constructie van gebouwen en daarnaast het onder ede optreden als getuige bij juridische processen. (verwoord door Dr. Oswald Rendon-Herrero).
  4. Deze voordracht is in 2001 in vertaling uitgegeven door Driegonaal Thema, met een belangrijk artikel van Eva Begeer over dit onderwerp. De oorspronkelijke voordracht bevindt zich in GA 167, Gegenwärtiges und Vergangenes im Menschengeiste.

3 gedachten over “8. Hoe er met kritiek op het rapport van de 9/11 Commission wordt omgegaan”

  1. beste Magchiel Matthijssen,

    Dank voor de uitstekende analyse van het argumentum ad hominem in de vorm van de beschuldiging aan het adres van een alternatieve verklaring zoekende persoon dat hij of zij complottheoreticus is zoals toegepast om globale politiek-strategische dogma’s bij de massa van politiek-bestuurlijk establishment en bevolkingen erdoor te rammen via naming and shaming via alle communicatie-middelen die er zijn.

    Er is algemene angst danwel terughoudendheid om aangemerkt te worden als een zeldzaam irritant verschijnsel zoals bijvoorbeeld complottheoreticus en dat lijkt de psychologische theorie van de mens als kudde-dier te bevestigen.

    Je zou de reactie op 9/11 en de kritiek van 9/11 architects and engineers kunnen beschouwen als perfect voorbeeld van wereldwijde k(n)udde-mentaliteit onder massamedia en bevolkingen.

    Natuurlijk hebben wij sluipenderwijs een fundamentalistische, politiek-correcte, one party mening over steeds meer thema’s opgedrongen gekregen – de haatwetten doen hun werk goed – en dat zal zich nog verder gaan ontwikkelen tot een grootschalig afdwingen van one party mening over alle belangrijke thema’s voor vrijheid van meningsuiting verdedigende mensen zo vrees ik.

    De ont-ikking van het individu begint de invoering van de protocol volgende menselijke robot zo langzamerhand te overstijgen en zou wel eens geleidelijk over kunnen gaan in de controle vanuit Artificiele Intelligentie, Cyborgs en geavanceerde robots aangestuurd door de 10.000 leden van de globale elite en de hen aansturende plutarchen..

    Als je er eenmaal oog voor krijgt dan zie je steeds vaker voorbeelden van hoe bepaalde door de machten naar voren geschoven publieke figuren stelselmatig bespreking van bepaalde thema’s compleet saboteren en tegelijkertijd bepaalde populaire figuren bepaalde thema’s zoals bijvoorbeeld Staatsopvoeding en sex met kinderen juist geleidelijk aan als acceptabel en als nieuw normaal propageren.

    Op deze wijze wordt via de manipulatoren van de massamedia de agenda bepaald van de dogma’s die door iedereen geleidelijk aan moeten worden aanbeden en de foute ideeen die door iedereen moeten worden afgezworen.

    De massamedia vormen het belangrijke podium waarop het nieuwe fundamentalistische geloof in wat dan ook zal worden gelanceerd door afbraak van de oude dogma’s en opbouw in de hoofden van de massa van nieuwe dogma’s.

    Alleen de massamedia kunnen dat alleen als er vanachter de coulissen bijvoorbeeld terreur-acties worden georganiseerd die het diezelfde massamedia mogelijk maken om de dogma’s in de mensenhoofden te transformeren. Deze terreur-acties worden dusdanig ontworpen, dat zij beoogde psychologische effecten hebben op de massa juist dankzij de gemanipuleerde betekenis die er in de massamedia aan gegeven wordt. Nauwkeurig wordt van tevoren en achteraf onderzocht via tests, opiniepeilingen en andere technieken om te bepalen hoe het beste een oud dogma in de hoofden kan worden afgebroken en een nieuw dogma kan worden opgebouwd.

    Deze wijze waarop de meeste oorlogen worden verkocht aan het publiek vormt daarvan de historisch aantoonbare demonstratie. Neem alleen al de manier waarop door manipulatie van de gebeurtenissen en de voorspelbare reactie van de massamedia daarop aan het Amerikaanse publiek werd verkocht, dat de USA moesten gaan deelnemen aan de oorlog die vanaf 1939/40 woedde in Europa. President Roosevelt stuurde er in het geheim op aan, dat de Japanse aanval op Pearl Harbour als een totale verrassing zou komen teneinde het Amerikaanse volk te motiveren om deelname goed te keuren. Hij negeerde bewust alle waarschuwingssignalen, want de wanhopige Japanse aanval kon hij goed gebruiken voor dat hogere doel.

    9/11 levert wereldwijd een belangrijke les. Aan heftige in de massamedia gepresenteerde gebeurtenissen gaan welbewuste organiserende en voorbereidende manipulaties door de bestuurlijke elite van de USA / UK en andere landen vooraf.

    Angst, stress, schrik, vrees, wegduiken, kop in het zand steken, geestelijk afsluiten, escapisme enzovoorts stimuleren via massamediale vooringenomenheid die vooral geweld en verwarring als nieuws presenteert zorgt voor geleidelijk aan conformeren door elk individu in de kudde aan de dogmatiek..

    Als zodanig valt 9/ 11 te beschouwen als een vanuit de coulissen van de globale machthebbers georganiseerde terreurdaad die beoogt de wereld zoals deze tot op heden was te transformeren in een richting die deze machthebbers beogen te realiseren. Een wereld die nog beter hun belang zal moeten dienen.
    Dat belang bestaat uit het vergaren van steeds meer rijkdom voor zichzelf en het creeren van steeds meer armoede en chaos voor de miljarden arme mensen, want iedereen met minder dan 100 miljoen in zijn bezit valt te beschouwen als arm.. Wellicht wil de elite uiteindelijk simpelweg de gehele aarde voor zijn eigen genot zonder al die miljarden nutteloze mee-eters. Men hoopt de (nare) werkzaamheden dan te kunnen uitbesteden aan geavanceerde robots zo lijkt het wel.

    Echter, een hamvraag luidt: gaat het kwaad georganiseerd door deze globale plutarchen-elite het goede overwinnen?

    Mijn antwoord luidt: NEE, onder andere omdat al dit soort door de hogere machten zoals hierboven summier geschetst georganiseerde en wereldwijd gecommuniceerde terreuracties telkens weer het levensgrote risico lopen dat zij worden begrepen en herkend door het massapubliek in hun diepere, inktzwarte kwade opzet.

    Architects and engineers 9/11 vormt in dit opzicht een hele goede bijdrage aan dat wakker worden, want de bewijzen blijven zich opstapelen en niet alleen met betrekking tot deze 9/11 mega door bepaalde Staatsorganen georganiseerde terreuractie.

  2. Dit is een uitstekend, boeiend en verhelderend stuk.
    Zou er een boekje van gemaakt kunnen worden?
    Groet

Reacties zijn gesloten.