Van vrienden in Zwitserland kreeg ik de tip om eens te kijken naar de documentaire Bottled Life (via YouTube te zien) over de activiteiten van het wereldconcern Nestlé op het gebied van de verkoop van ‘bronwater’.
Na het kijken van die film herinnerde ik mij dat één van de vijf films die ik destijds onder de titel Food for thought (via Bol.com, Wehkamp e.a. nog volop verkrijgbaar) had gekocht, als titel heeft:Tapped. Die film gaat over hetzelfde onderwerp en vormt een prachtige aanvulling op de eerstgenoemde dvd. Als het water op aarde in privéhanden valt en als er aan het grondrecht van mensen op gratis goed drinkwater wordt gerommeld, dan is er reden genoeg om hier eens in te duiken.
In de hele voedingsindustrie (en daar gaan de andere vier van genoemde vijf films over) is heel veel mis. Ook daaraan zullen en moeten we in de komende tijd nog heel veel aandacht schenken. Ik zal dat in een toekomstige column ook nog een keer doen onder de titel: Het brood des levens. In dat verband wil ik ook nog even verwijzen naar een uitstekende documentaire van Gideon Lévy die onder de titel De slag om ons voedsel via Uitzending Gemist nog is te zien. Eigenlijk is het te gek voor woorden hoe de voeding (en nu kennelijk ook het drinkwater) in de sfeer van de commercie worden getrokken en er veel geld verdiend wordt met het speculeren, het manipuleren en het patenteren van onze voedingsproducten.
Wat het water betreft: er zijn wereldwijd drie grote multinationals die vrijwel alle andere merken hebben opgeslokt en dat zijn: Coca Cola en Pepsi Cola, die de tegenvallende frisdrankcijfers nu proberen te compenseren met de verkoop van ‘bronwater’ en het al genoemde Nestlé. Van deze drie is Nestlé verreweg de grootste en dus de wereldleider op het gebied van de waterverkoop. En dat is uitermate lucratief, want in vele delen van de wereld haalt Nestlé het water gratis uit de grond en verkoopt het voor grof geld. Vrijwel de hele verkoopsprijs is dus louter winst en dat loont enorm. Maar aan die winning van water zitten veel haken en ogen. De film Bottled Water laat zien hoe Nestlé de Amerikaanse markt beheerst met het merk Poland Spring. Het water hiervoor wordt in verschillende delen van Amerika gewonnen, maar vooral in de ongerepte natuur en de bossen van de staat Maine.
Daar, bij het plaatsje Fryeburg, begon het bedrijf proefboringen te doen en voordat de bewoners wisten wat er gebeurde was men al overgegaan tot exploitatie van de bronnen: grote tankwagens rijden nu af en aan, vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week. Zij denderen over de wegen, houden mensen uit hun slaap en rijden in de richting van de Poland Spring fabrieken, het grootste industriecomplex ter wereld. Daar wordt het water gebotteld in plastic flesjes en grotere flessen en vervolgens gedistribueerd naar alle grote supermarkten in Amerika en elders in de wereld. De bewoners van dit gebied kwamen in opstand tegen wat zij de ‘roof van ons water’ noemden. Maar de wetten van Maine laten toe dat iedereen vrij pompen mag slaan en het water mag gebruiken. Jarenlange juridische gevechten op gemeentelijk en staatsniveau leverden niets op: de advocaten van Nestlé waren machtiger dan die van de eenvoudige burgers. Het is erg navrant om in de film de Nestlé-directeur te horen zeggen: “Nou als de mensen er op tegen zijn, dan doen we het toch gewoon niet,” terwijl de realiteit is dat ze doorvechten tot het bittere end, tot ze de bewoners juridisch op de knieën hebben gedwongen!
Toch was er een klein succesje in een paar naburige dorpjes, waar Nestlé ook was begonnen met proefboringen: daar kreeg de bevolking met een beroep op de grondwet en constitutie van Amerika toch gelijk van de rechter en moest Nestlé zijn proefboringen staken en alles weer weghalen!
Gratis water uit de grond halen, het in flesjes doen en voor veel geld verkopen is eigenlijk de grootste zwendel en oplichting van de eeuw. Poland Spring (Nestlé dus) sponsort ook de New Yorkse marathon en deelt dan gratis water uit… Heel veel New Yorkers nemen tegenwoordig altijd een flesje mee voor onderweg of naar hun werk, dat is een soort life-style geworden. Maar het kraanwater van New York is van de hoogste kwaliteit en minstens zo veilig en gezond als het water uit die flesjes. Sterker nog: kraanwater wordt uitgebreid getest (tot wel 400 x per dag) en moet aan hoge kwaliteitseisen en talloze voorwaarden voldoen. Flessenwater hoeft dat niet, wordt niet onafhankelijk getest, er is geen objectieve controle op, hooguit een paar eigen onderzoekjes van het bedrijf zelf. Een test van een groepje onderzoekers van 1000 willekeurige flesjes Nestlé-water leverde onrustbarende gegevens op, waar zelfs de autoriteiten op het gebied van het water erg van schrokken: er zaten resten van arsenicum in, loogmengsels en bacteriële verontreinigingen. Ook een andere website maakt melding van allerlei veel te hoge concentraties antimoon, fluoride, sulfaten, natrium en oestrogenen, die allerlei ernstige ziektes tot gevolg kunnen hebben. Flesjeswater is dus om deze redenen veel onveiliger en minder gezond dan kraanwater.
dat is de VS, maar hoe is het elders?
In de derde wereld ligt dat anders. In de film Bottled Life wordt de situatie in Pakistan en Kenia beschreven. Daar heeft Nestlé ook vaste voet aan de grond gekregen, dankzij een ernstige vervuiling van het drinkwater aldaar. Omdat de waterleidingen in grote delen van Pakistan (de hoofdstad Lahore wordt als voorbeeld gegeven) abominabel slecht zijn, komen veel bodem- en afvalresten in de leidingen en het drinkwater terecht. Als je daar kraanwater drinkt komt dat er direct als diarree weer uit. Veel kinderen en ook volwassenen worden ziek en gaan dood. De sterfte wereldwijd van kinderen aan vervuild drinkwater is volgens de film hoger dan alle oorlogsslachtoffers, verkeersdoden en andere ziektes bij elkaar….!! In plaats van het aanpakken van die vervuilde leidingen komt Nestlé daar met zijn water als alternatief voor het vervuilde leidingwater op de markt onder de eufemistische naam: Pure Life. Veel mensen kopen dit water om niet ziek te worden, maar het is zo duur, dat het vaak een half dagsalaris kost om het te kunnen kopen. Vanwege dit alternatief gaat de prioriteit om de waterleidingen te repareren eerder nog verder achteruit. Door het onttrekken van water aan de bodem door Nestlé wordt het voor de waterleidingbedrijven nog moeilijker om steeds dieper aan een beetje behoorlijk drinkwater te komen. Nestlé verergert dus ook nog de watersituatie alleen om er zelf beter van te worden. De aandeelhouders in het Westen innen de grote winsten op hun aandelen Nestlé ten koste van heel veel derde wereld leed en ellende… In Kenia gaven ze een beetje geld voor een waterinstallatie voor een aantal vluchtelingenkampen, maar dat was slechts tijdelijk voor promotiedoeleinden. De website van Nestlé maakt nog volop reclame met dat project (en andere duurzaamheidsprojecten), maar volgens de organisaties ter plaatse zijn ze al in 2004 gestopt met de steun en hebben ze sindsdien niets meer van Nestlé vernomen…..
droogte
Ook in Amerika is veel droogte ontstaan, juist ook in gebieden waar vele miljoenen liters water door Nestlé e.a. uit de bodem worden gehaald. De mensen uit droogtegebieden waren woedend dat zij met hun water op de bon moesten, maar dat Nestlé ook in tijden van extreme droogte onverminderd zijn miljoenen liters uit de grond mocht halen. De samenhang tussen deze grootschalige waterwinning en de ontstane droogte is (nog) niet onderzocht en vastgesteld, maar logischerwijs is er een noodzakelijk verband te vinden.
en dan de plasticberg …
Zo verergert Nestlé de drinkwaterschaarste ten behoeve van zijn eigen winstcijfers. Maar er is nog meer wat nog erger is. Dat zijn de plastic flesjes, waarin dit ‘pure’ water wordt gedistribueerd. Plastic wordt gemaakt van ruwe olie en dat betekent veel vervuiling en milieuproblemen, m.b.t. de winning, het vervoer en de raffinering van de olie. En daarna komt dan nog de plasticfabriek. De meeste flesjes van Nestlé in Amerika worden gemaakt in een fabriek die Flint Hills heet. Deze enorme chemische fabriek staat in de plaats Corpus Christi in Texas aan de golf van Mexico. Door die vervuilende industrie zijn er in die plaats heel veel mensen met longproblemen, kanker en allerlei andere ziektes. Ook zijn er hier in de omgeving 84% meer geboorteafwijkingen (!) dan het landelijk gemiddelde. En dat allemaal vanwege de BPA in de bodem: bisphenol A, een xeno-oestrogene stof die toxisch op het lichaam werkt en tot een hormonale disbalans leidt, wat weer de aanleiding is voor talloze ziektes en aandoeningen. BPA komt vrij bij het maken van de plastic flesjes en komt in de bodem en het oppervlaktewater terecht. Overigens heeft deze stof natuurlijk ook zijn uitwerking op het erin gebottelde water…!. De halve stad lijdt aan die ziektes en mensen kunnen ook niet weg omdat hun huizen onverkoopbaar zijn geworden. Niemand wil meer in deze stad wonen. Nota bene, de naam van die stad is: Corpus Christi, dat betekent: het lichaam van Christus. Daar lijden dus al die mensen, daar sterven ze aan de gevolgen van de plastic-flesjes-fabriek van Nestlé (e.a.). Christus lijdt, de mensheid lijdt omdat er zo nodig winst moet worden gemaakt op wat eigenlijk een levensbehoefte is en dus een mensenrecht: toegankelijk en vrij drinkbaar water. Voor de vervaardiging van zogenaamd puur water, dat in werkelijkheid veel minder puur is dan het water wat uit onze kraan komt, ontstaat er elders op de wereld heel veel ziekte, lijden en dood. Christus wordt weer gekruisigd, ten behoeve van meer geld en meer winst voor een handjevol toch al rijke aandeelhouders.
Maar het is allemaal nog erger. Want behalve deze zieken en doden door de vervaardiging van de plastic PET-flesjes (PET betekent: Poly-ethyleen teraphthalaat) en de ziekmakende werking die hiervan uitgaat op de mens is daar nog de wereldwijde ernstige vervuiling van het milieu door de enorme plastic-berg. In de zeeën en oceanen zijn al gigantische wateroppervlakten, die vol liggen met grote hoeveelheden drijvend plastic (met name flesjes) ontstaan. Deze gebieden zijn groter dan heel Frankrijk en Duitsland bij elkaar en ze vormen een ernstige bedreiging voor al het leven in de oceanen. In sommige gebieden komt meer plastic voor dan plankton, vissen eten plastic en in de maag van vogels worden de meest bizarre hoeveelheden plastic voorwerpen en deeltjes aangetroffen…!
het water des levens – een bron van ziekte en dood
Maar ook in ons voedsel komen steeds meer van dit soort plasticresten terecht, die zich ophopen in onze lever en onze gezondheid ernstig aantasten en ondermijnen. Zo wordt het water des levens tot een water des doods. ‘Pure life’ blijkt een pure leugen te zijn. De oplichting, het bedrog en de gezondheidsondermijning door multinationals zoals Nestlé moet aan de kaak worden gesteld. Handel in water zou verboden moeten worden. Er zou geld beschikbaar moeten worden gesteld voor goed en gratis drinkwater overal in de wereld. Dat is broederlijkheid, dat is naastenliefde, dat is christendom. Christus zelf is verbonden met het etherische, met het water. Hij kan ons het levende water schenken, energievol, werkelijk zuiver en geneeskrachtig (zie het Johannes evangelie, hoofdstuk 4 en 6). Ook het sprookje van Grimm: Het water des levens vertelt over de werkelijke geneeskrachten van het levende water en waar dat is te vinden. Overigens gaan de beide oudste broers daar vanuit egoïstische motieven naar op zoek, zij zijn hard en harteloos tegen de elementenwezens, waardoor ze op een doodlopende weg tussen rotsen geklemd vast komen te zitten. Egoïsme vernauwt en blijkt een doodlopende weg te zijn.
De plastic flesjes zuiver water die aan de ene kant worden verkocht, blijken aan de andere kant van het productieproces een bron van ziekte, dood en ellende te zijn. We moeten niet de halve waarheid geloven, maar de hele kringloop van de productie bekijken. Want iedereen die zo’n flesje water koopt, wordt daardoor medeschuldig aan dit hele productie-proces. Veel beter zou kunnen zijn als we zouden kunnen komen tot een volledige boycot van al het water in plastic flessen, als we zouden toewerken naar een totale uitbanning van plastic tasjes en verpakkingen. Een eenvoudige start daarmee zouden we kunnen maken door het niet meer kopen of gebruiken ervan. Belangrijk daarbij is ook om deze gedachten, informatie en standpunten te delen met heel veel anderen. Misschien helpt dat allemaal een beetje mee in de goede richting. Misschien kunnen we bovendien daartegenover eerder weer meer eerbied, liefde en dankbaarheid ontwikkelen voor het ware, levende en genezende water. Misschien kunnen we ook bidden en mediteren voor het water, mede ook in navolging van de ontdekkingen en het werk van Masaru Emoto en zijn Boodschap van het water.
de Vieze50
Tot slot nog even dit. Net vandaag las ik in een NOS-bericht dat Henk Bleker is uitgeroepen tot grootste viezerik van Nederland. Hij is bovenaan geëindigd in de Vieze50, een online-verkiezing van onder meer Greenpeace, Joop.nl en Vroege Vogels. De organisatoren noemen Bleker “de grootste tegenkracht van de verduurzaming in 2012. Bleker verspeelde in recordtijd grote delen van zorgvuldig beheerde Nederlandse natuur en verkwanselde dierenwelzijn aan de belangen van de bio-industrie”. Misschien kunnen we zo’n prijs op wereldschaal toekennen aan Peter Brabeck van Nestlé voor alle destructie en vernietiging die er uitgaan van zijn plastic flesjes water.
Deze ogenschijnlijk nette man van dit ogenschijnlijk keurige Zwitserse bedrijf verdient deze prijs om bovengeschetste redenen. Want wie dieper graaft en verder kijkt dan de oppervlakkige schone schijn ziet dat er nog heel veel onder en achter dit eerste schijnbeeld schuilgaat. Daar in de verborgen diepten achter de coulissen kunnen we Lucifer en Ahriman zien samenwerken. De één werkt via de schone schijn, de mooie beloften, het zogenaamd pure en zuivere, de ander wil vanuit egoïsme winst maken, macht hebben en veroorzaakt – onzichtbaar, buiten beeld, op de achtergrond – ziekte, ellende, dood en milieuvernietiging.
De christelijke middenweg – zie ook het sprookje van het levenswater – is om het hele beeld te zien, alles te onthullen van het kwaad en het oog gericht te houden op de koningsdochter in het slot van de gouden zon, op de hogere werkelijkheid, waar het ware levenswater stroomt en ontspringt. Op die manier worden sprookjes werkelijkheid en kan de crisis van nu tot een transformatie leiden.
Loek Dullaert, 10 oktober 2012